İstanbul kanatlanır
rüzgârın bukleli saçlarında
ben
denizin gül sandığında saklarım sevdamı…
/
İstanbul Kanatlanır
martıların çığlığında,
genzimi yakar vedanın tuzlu dalgaları…
/
İstanbul kanatlanır
bir gül uzanır az ötede
aşk çiçeğe durur
kalbim kafeste…
martılar sevişirken deniz köpükleriyle
kahve bakışlarında demlenen hasret
kırk yılı devirir ömrümde…
/
İstanbul kanatlanır
gümüş pullu balıklar oynaşır dalgalarda
güneş denize aşkla bakınca…
/
İstanbul kanatlanır
hasret rüzgârları öper alnımı
bir vapur geçer hatıralar denizinden…
/
İstanbul kanatlanır
vuslat umudunu serer takvimlere
soluğu kesilir ağustosun
Ayrılığın ellerini tuttuğum andır..
/
Şimdi
sensizliğin ertesinde özlemin nöbetindeyim
kız kulesinde sevda kuşları
kalbimde kabaran deniz
sesinde şiirin gizi
İstanbul bilmem ki hangi asır
bir daha kavuşturur bizi..