Müqəddəs saydığımız Şəhidlik mövzusu həssas və məsuliyyətli sahədir. Bu mövzuda yazı yazan kəslər diqqətli olmalıdır. Xüsusilə, Azərbaycanın mediası, telekanalları, sosial şəbəkə iştirakçıları bu mövzuya yanaşmada bir çox zəruri məqamlara əməl etməlidir.
Əsas mətləbə keçmək istərdim. 33 Şəhidimizdən bəhs edən “Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz” kitabını yazarkən duymadığım bir çox mətləbləri aşkar etdim. Onu deyim ki, bu mövzuda yazı yazmaq mənə hiss etmədiyim dərəcədə mənəvi ruh verdi. Müxtəlif vaxtlarda 20-dən artıq Şəhid ailəsini ziyarət etdikdən sonra müsbət enerji ilə geri dönürdüm. Elə bil, bu ailələrin arasında mənəvi, ruhani bağlılıq var. Mənim qənaətimcə, Şəhidlərimizlə bərabər, onların valideynləri də qəhrəmandır.

Bir məqamı qeyd etmək istərdim. II Qarabağ savaşının əfsanəvi döyüşçüləri olan, iki qardaş, İman və Bəhrəm eyni anda, eyni məkanda Şəhid olublar. Bu iki qardaşın atası Elman bəy, anası mələk simalı, nur çöhrəli Hicran xanım bu gündə təmkinini pozmadan şüküranlığını bildirir. Söhbət etdiyimiz heç bir Şəhid ailəsində asilik görmədim. Bu insanlarda ilahi həqiqətin dərki və şüküranlıq var. Tarixi Zəfərimizin özəyini təşkil edən budur.

Məhz buna görə, Şəhidlərimizin missiyası, haqq işi bizim yolumuza işıq salır. Bu missiya bizi Azərbaycanın müstəqil, qüdrətli olmasının zəruriliyini dərk etdirir və hər zaman xeyirin şərə qalib gələcəyi fikirini təlqin edir. Vətənpərvərlik peşəkar və məsuliyyətli davranışa çevriləndə çox faydalı olur. Ümumiyyətlə, boğazdan yuxarı, məsuliyyətsiz vətənpərvərlik cəmiyyət üçün başağrısına çevrilir. Biz QHT-media təmsilçisi olaraq öz məsuliyyətimizi dərk edirik.

“Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz” kitabını hazırlayarkən görüşlərimiz zamanı Şəhid analarının öz övladları haqqında kövrək və səmimi xatirələri ürəyimizi nə qədər ağrıtsa da, biz bir daha əmin olduq ki, Azərbaycan insanı torpağa, yurda nə qədər bağlıdır. Digər tərəfdən Şəhidlik xalqın qəhrəmanlıq salnaməsidir. Bu salnamə əzmkarlıqla gələcək nəslllərə örnək olaraq yazılır.

Ermənilərdən fərqli olaraq Azərbaycan türklərində torpağa, yurd yerlərinə bağlılıq hər zaman güclü olub və olacaq. Bu gün dünyanın hər hansı yerində, o cümlədən Bakı şəhərində ən rahat şəraitdə yaşayan keçmiş məcburi köçkün üçün öz tarixi yurd yerlərinə dönmək, orada uçulmuş-dağıdılmış kənddə yenidən yurd salmaq böyük məlhəmdir. Bu gün qısa bir sorğu keçirsək, yaşlı və orta yaşlı nəslin nümayəndələrində bunu daha çox görərik.

Hər bir sağlam təfəkkürlü, təmiz qanı olan Azərbaycan türkündə torpağa bağlılıq var. Bu bağlılığı itirilmiş torpaqlarımızda, boş qalmış evlərdəki ruhların harayında axtarmaq lazımdır. 30 illik ayrılıq bunu bir daha sübut etdi. 44 günlük Vətən savaşı xeyirlə şərin mübarizəsi idi. XIX əsrdən başlayaraq Azərbaycan torpaqlarında hayların (ermənilərin) məskunlaşması və bizim qismətimizə belə qonşuların düşməsi tarixin acı reallığıdır. Belə qonşuluq qismətini dəyişmək mümkün deyildi. Amma, reallığı nəzərə alaraq ədaləti bərpa etmək üçün tarixi məqamlar məhz 44 günlük müharibə zamanı yetişdi. Azərbaycanın əleyhinə aparılan uzunmüddətli ədalətsiz, haqsız işğalçı müharibəyə son qoyan, xeyirlə şərin mübarizəsində qalib gələn Şəhid və qazilərimizdir. Şəhidlərimizə rəhmət, qazilərimizə və II Qarabağ savaşında əməyi olan hər kəsə xeyirli ömür diləyək!

Yekun olaraq çox qəddar düşmən üzərində qazandığımız tarixi Zəfərə, son 200 illik işğala son qoyub, bizə qələbə sevincini yaşatdığına, millət olaraq bizi bütövləşdirdiyinə görə, Şəhidlərimizə hər zaman borcluyuq!

Əziz, qəhrəman qaraşlarımız, Siz qalib gəldiniz! Qazandığınız qələbəni Azərbaycana halal edin! Sizin misilsiz qəhrəmanlığınız hesabına beli bükülmüş ruhumuza rahatlıq gəldi. Azərbaycanın tək torpağı deyil, həm də qüruru özünə qayıtdı. Ona görə, hər zaman deyirik və yazırıq Şəhidlər ölməz, Vətən bölünməz!

Əkrəm Bəydəmirli